Prins Pedro

Prins Pedro (Pedro Afonso Cristiano Leopoldo Eugênio Fernando Vicente Miguel Gabriel Rafael Gonzaga; 19 Julie 1848 – 10 Januarie 1850) was hy die tweede seun en jongste kind van keiser Pedro II en Teresa Cristina van die Twee Sicilië. Gebore in die Paleis van São Cristóvão in Rio de Janeiro, en dus 'n lid van die Brasiliaanse tak van die Huis van Braganza.

Prins Pedro se dood aan koors op eenjarige ouderdom het die keiser verwoes, en die keiserlike egpaar het geen verdere kinders gehad nie. Pedro Afonso se ouer suster Dona Isabel het erfgenaam geword, maar Pedro II was nie oortuig dat 'n vrou ooit deur die regerende elite as monarg aanvaar kon word nie.

Prins Pedro Afonso Cristiano Leopoldo Eugênio Fernando Vicente Miguel Gabriel Rafael Gonzaga is om 08:00 op 19 Julie 1848 in die Paleis van São Cristóvão in Rio de Janeiro, Brasilië, gebore. ^[1] Sy volle naam was Pedro Afonso Cristiano Leopoldo Eugênio Fernando Vicente Miguel Gabriel Rafael Gonzaga. ^[2] Deur sy pa, keiser Pedro II, hy was 'n lid van die Brasiliaanse tak van die Huis van Braganza en is na die gebruik van die ere- Dom (Here) vanaf geboorte verwys. ^{[3] [4]}

Na die geboorte, Pedro II het amptelike gelukwense ontvang tydens 'n formele onthaal wat later daardie dag gehou is, wat volgens 'n tydgenoot 'n gebeurtenis was "pragtiger en beter bygewoon" as enige ander sedert die keiser mondig verklaar is in 1840. ^[5] Nuus van die geboorte van 'n man erfgenaam is met blydskap onder die Brasiliaanse mense ontvang. Vieringe het hemelhoë en artilleriesaluut ingesluit. Stadsstrate was dae lank ná die geboorte verlig, en 'n uitgebreide gala is by die hof gehou. ^[5]

Prins Pedro se doop het op 4 Oktober 1848 plaasgevind. Die seremonie is privaat in die Imperial Chapel gehou, gevolg deur openbare vieringe. ^[5] Die peetouers was sy grootoom keiser Ferdinand I van Oostenryk en sy stiefouma Amélie van Leuchtenberg . Eerste Minister en voormalige regent Pedro de Araújo Lima (destydse Visgraaf en later Markies van Olinda) en Mariana de Verna, Gravin van Belmont het die peetouers verteenwoordig, wat nie teenwoordig was nie. ^[6] Vuurwerke het die skare vermaak, en 'n orkesdop wat meer as honderd musikante kon hou, is vir die feesvieringe wat gevolg het opgewek. Volgens historikus Hendrik Kraay het koninklike doop in die keiserlike Brasilië “beklemtoon dat die prinse en prinsesse die dinastie se toekoms verseker het”. ^{[5] [4]}

1. ↑ Moreira de Azevedo 1866.
2. ↑ Laemmert 1849.
3. ↑ Barman 1999.
4. ↑ ^{4,0 4,1} Calmon 1975.
5. ↑ ^{5,0 5,1 5,2 5,3} Kraay 2013.
6. ↑ See: